domingo, 12 de septiembre de 2010

O Camiño francés na Ulloa (17)
















Cando xa nos saíamos de Casa de Domingo, Ana díxonos que se nos gustaban as cousas curiosas parásemos no fito do km. 60,5, díxonos que no chan había unha pedra con un gravado, que fósemos atentas se queríamos velo.
Deixamos Casa Domingo e comezamos o camiño por unha corredoira (foto 1) na que a auga empoza no inverno, de feito, na beira dereita ten un pasadoiro de pedra para poder vadealo sen enlamarse. Chegamos o marco do km. 60,5 (foto 2) e xusto uns metros mais arriba estaba o gravado (foto 3) que, dende logo, non se parecía a nada que eu houbese visto antes. Ana contáramos que un peregrino lle dixera que era un símbolo medieval e que se empregaba para marcar lugares con especial valor estratéxico, eu nunca oín tal, pero pode ser. Mentres estábamos a mirar o gravado apareceron uns mozos que dixeron eran dunhas casas preto de alí, comentáronos que eles nunca viran o gravado ata facía unhas semanas e que facía pouco que por alí estiveran gravando unha película.
A cousa do gravado quedou aí ata que a miña irmá (con quen eu facía o camiño ese día) que vira o gravado nun libro de marcas romanas e que era unha rosa dos ventos. Como iso xa era intrigante escribinlle un correo a Javier Gómez, porque publicou recentemente o libro "Epigrafía romana de la provincia de Lugo" . A Javier non lle parece romana e pensa que podería ser de calquera época, mesmo actual. A miña conclusión é que é actual, o desgaste da pedra non coincide ca feitura do gravado. Pode que os da película decidiran gravalo baseándose nunha marca romana ou medieval, iso explicaría porque as noticias del son tan recentes (o peregrino, os mozos…). Pero que conste que isto so son as miñas especulacións.


Detalles do Camiño entre os km.61 e 60,5
Parroquia do Mato
Palas de Rei.

No hay comentarios: